choroba czy tylko stres?

Ze wspólnego wyjazdu raczej nic nie wyjdzie, ale może siostra wyskoczy na kilka dni w góry z chłopakiem. A nie wiesz jakie badania można zrobić czy do jakiego specjalisty się wybrać z tym problemem?

z pewnością stres. Sama to przezywałam. Miałam zawroty głowy, trwały ze 2-3 miesiące. Badał mnie neurolog, robiłam rezonans. Nic nie wyszło. A gdy lekarz zapytał czy może jestem w jakimś trudnym okresie życia przyszło olśnienie. Koniec studiów, obrona, szukanie pracy, swojego miejsca w życiu. Wraz z olśnieniem zawroty minęły.

czyli wystarczyło samo uświadomienie sobie, że to stres?

własciwie to tak. Nie od razu, ale dość szybko uświadomienie sobie tego pomogło.

Wydaje mi się, że chodzi nie tyle o uświadomienie sobie, że to stres, co zmniejszenie go. Bo pewnie niemożność znalezienia przyczyny zawrotów tez stresowała cię. No a w międzyczasie może obroniłaś już prace dyplomową i jeszcze znalazłaś pracę i stres minął.

Kłopoty z zawrotami miałam na dobrych kilka miesięcy przed obroną. Ze o pracy nie wspomnę. W moim przypadku jest jak mówię. W przypadku siostry autorki tematu może być zupełnie odwrotnie. Zwłaszcza, że ona doszła do momentu kompletnego zapętlenia się.
Nalezę do osób, które starają się pracować nad swoimi słabościami. Często analizuję swoje wady, zachowanie, życie. Od czasu do czasu dochodzę wówczas do wniosku, że życie jest zbyt krótkie by się zadręczać, stresować, i szukać sobie problemów. One same nas znajdują, więc po co stwarzać je na własne życzenie. I nabieram dystansu do kłopotów, które jakby spojrzeć z pewnej perspektywy kłopotami wcale nie są.
Dzięki takiemu myśleniu dałam sobie rade ze stresem.
wracając do Twojej siostry dominiko może jest potrzebna pomoc psychologiczna?

kalinka napisał:

.... Nalezę do osób, które starają się pracować nad swoimi słabościami. Często analizuję swoje wady, zachowanie, życie. Od czasu do czasu dochodzę wówczas do wniosku, że życie jest zbyt krótkie by się zadręczać, stresować, i szukać sobie problemów. One same nas znajdują, więc po co stwarzać je na własne życzenie. I nabieram dystansu do kłopotów, które jakby spojrzeć z pewnej perspektywy kłopotami wcale nie są.
Dzięki takiemu myśleniu dałam sobie rade ze stresem.
...

No właśnie, wiele problemów możemy sami pokonać, bez leków i lekarzy. Tylko trzeba trochę nad sobą popracować. Może rzeczywiście najlepiej zacząć z psychologiem, a potem samej kontynuować.